إِرْمِيَ 46:14 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا14 «عَيِ شٜىٰلَ أَ مَصَرْ، أَ سَنَرْ أَ مِغْدُوالْ، أَڢَطَا أَ مٜىٰمْڢِسْ دَ ثِكِنْ تَكْڢَنْكٜىٰسْ ثٜىٰوَ ‹كُڟَيَ، كُيِ شِرِ دُواْمِنْ يَاڧِ، غَمَا تَكُواْبِے يَنَ ثِنْ مَڨُوبْتَنْكُ؞› Faic an caibideil |
غَمَا رَانَرْ نَنْ رَانَ ثٜىٰ تَ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، رَانَرْ حُكُنْثِنْ رَامُوَا، دُواْمِنْ يَيِ رَامُوَا عَكَنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْسَ؞ تَكُواْبِے ذَيْثِ، يَڧُواْشِ، تَكُواْبِے كُمَ ذَيْ شَا جِنِنْسُ يَڧُواْشِ؞ غَمَا عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا ذَيْ يِهَدَايَ عَڧَسَرْ أَرٜىٰوَ أَغٜىٰڢٜىٰنْ كُواْغِنْ يُڢِرٜىٰتِسْ؞
غَا سَڧُواْ غَمٜىٰدَ ڧَسَرْ مَصَرْ؞ أَ شٜىٰكَرَا تَهُطُ تَمُلْكٍ سَرْكِے يٜىٰهُواْيَكِمْ طَنْ يُواْسِيَا نَ يَهُودَ، سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ يَثِ نَصَرَا عَكَنْ سَرْكِے ڢِرْعَوْنَ نٜىٰكُواْ نَ مَصَرْ دَ سُواْجُواْجِنْسَ؞ وَنَّنْ يَڢَرُ نٜىٰ أَ كَرْكٜىٰمِشْ كُسَدَ كُواْغِنْ يُڢِرٜىٰتِسْ؞ غَا مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ غَمٜىٰدَ سُواْجُواْجِنْ مَصَرْ؞
«كَيْ كُمَ، يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، كَيِ أَنَّبْثِ كَثٜىٰ، ‹إِنْجِ أَبِنْدَ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا غَمٜىٰدَ أَمُّواْنَاوَا دَ ذَاغِنْ دَ سُكَيِ وَمُتَنٜىٰنَ، « ‹تَكُواْبِے، تَكُواْبِے، أَنْظَارٜىٰ تَكُواْبِے دُواْمِنْ كِسَا! أَنْ غُواْغٜىٰ تَكُواْبِنْ دُواْمِنْ يَثِ يَيِ ڨَلْڨَلِ كَمَرْ وَلْڧِيَ!
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، «غَاشِ، إِنَغَابَادَكٜىٰ نِنٜىٰبَ! ذَنْ ڧُواْنٜىٰ كٜىٰكُنَنْ دُواْكِنْكِ نَيَاڧِ؞ تَكُواْبِنْ يَاڧِ ذَيْثِ سُواْجُواْجِنْكِ، وَطَنْدَ سُكٜىٰ كَمَرْ ذَاكُواْكِ مَاسُ ڧَرْڢِے؞ ذَنْ هَنَكِ كِهَلَّكَ أَلْعُمَّنْ دُونِيَا، إِنْكُمَ حَنَ وَكِلَنْكِ سُكَيْ سَڧُوانْ بَنْ ڟُواْرُواْ؞»