إِرْمِيَ 44:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 «دُواْمِنْ حَكَ، إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، نَطَوْرَ ڢُسْكَ تَيِنْ غَابَادَكُو دُواْمِنْ إِنْكَٰوُاْ مُكُ مَسِيڢَ؞ ذَنْ كَوَرْدَ دُكَنْ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ؞ Faic an caibideil |
«عَمَّا كُجِ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا وَدُكَنْ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذَمَ عَڧَسَرْ مَصَرْ؞ نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنَ مَيْغِرْمَ، بَا كُواْ طَيَ دَغَ ثِكِنْ يَهُودَاوَا أَ مَصَرْ دَ ذَيْسَاكٜىٰ عَمْبَتَرْ سُونَنَ؞ بَاوَنْدَ ذَيْ ڢَطَا، ‹نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ رَيْ؞› نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞