إِرْمِيَ 44:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 غَا مَغَنَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا وَ إِرْمِيَ دُواْمِنْ دُكَنْ يَهُودَاوَنْ دَسُكٜىٰ ذَمَ عَڧَسَرْ مَصَرْ، أَ مِغْدُوالْ دَ تَكْڢَنْكٜىٰسْ دَ مٜىٰمْڢِسْ دَ دُكَنْ يَنْكِنْ ڢَتْرُواسْ عَكُدُ؞ Faic an caibideil |
«عَمَّا كَمَرْ يَدَّ ٻَوْرٜىٰ مَرَسَ ݣَوْ سُنْ ضُٻَ يَدَّ بَعَ عِيَ ثِنْسُ سَبُواْدَ رَشِنْ ݣَنْسُ، حَكَ ذَنْ مَيْدَ سَرْكِے صَدِڧِيَ نَ يَهُودَ دَ دَتَّاوَنْسَ دَ ضَغُواْوَرْ مُتَنٜىٰنْ عُرُوشَلِيمَ وَطَنْدَ سُكَ ضَغٜىٰ عَڧَسَرْ نَنْ دَ كُمَ وَطَنْدَ سُكَ تَڢِے ڧَسَرْ مَصَرْ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
سَعَنً بَبَّنْ تَارُوانْ جَمَعَ سُكَجِ مَغَنَرْ إِرْمِيَ، وَتُواْ، دُكَنْ مَذَنْ دَ سُكَ سَنِ ثٜىٰوَ مَاتَنْسُ سُنَ مِيڧَ هَدَايُ ذُوَاغَ وَطَنْسُ أَلُّواْلِ دَ دُكَنْ مَتَنْ دَسُكٜىٰ أَڟَيٜىٰ أَوُرِنْ، تَرٜىٰدَ دُكَنْ يَهُودَاوَنْ دَسُكٜىٰ ذَمَ أَ ڢَتْرُواسْ أَ مَصَرْ؞ سَيْ دُكَنْسُ سُكَ أَمْسَ وَ إِرْمِيَ سُكَثٜىٰ،