إِرْمِيَ 43:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 دُكَنْسُ سُكَ إِسُواْ ڧَسَرْ مَصَرْ، غَمَا سُنْڧِے سُيِ بِيَيَّ دَ مُرْيَرْ يَهْوٜىٰهْ؞ سُكَ كُوَ سَوْكَ عَبِرْنِنْ تَكْڢَنْكٜىٰسْ؞ Faic an caibideil |
يَنَ ثِكِنْ مَغَنَ كٜىٰنَنْ، سَيْ أَمَظِيَ يَأَمْسَ مَسَ يَثٜىٰ «شِنْ، يَوْشٜىٰ مُكَ نَطَكَ مَيْبَا سَرْكِے شَوَرَا؟ كَرُڢٜىٰ بَاكِنْكَ كُواْ كُوَ عَكَشٜىٰكَ!» سَيْ أَنَّبِنْ يَدَيْنَ مَغَنَ، عَمَّا يَثٜىٰ «نَا سَنِ ثٜىٰوَ اللَّهْ يَيِ نِيَّ يَهَلَكَاكَ نٜىٰ، غَمَا كَا عَيْكَتَ وَنَّنْ، بَكَكُمَجِ شَوَرَاتَبَ؞»