إِرْمِيَ 42:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 سَيْ سُكَثٜىٰ وَ إِرْمِيَ «بَرِ يَهْوٜىٰهْ يَذَمَ شَيْدَ مَيْ غَسْكِيَ مَيْ أَمِنْثِ عَكَنْمُ عِدَنْ بَمُيِ دَيْدَيْ بِسَغَ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكَ يَعَيْكٜىٰكَ كَڢَطَا مَنَبَ؞ Faic an caibideil |
سَعَنً ذَنْ مَڟُواْ كُسَدَكُو دُواْمِنْ إِنْيِ شَرِيعَ؞ نَنْ دَنَنْ ذَنْبَادَ شَيْدَ نَتَبَّتَرْ دَ لَيْڢِنْ مَاسُ سِحِرِ دَ نَمَاسُ ظِنَ دَ نَمَاسُ يِنْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ نَمَاسُ دَنّٜىٰ حَكِّنْ لٜىٰبُرُواْرِ دَ نَمَاسُ ثُوتَرْ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ دَ نَمَرَايُ دَ نَمَاسُ كُواْرَرْ بَاڧِ، وَتُواْ وَطَنْدَ بَاسَجِنْ ڟُواْرُواْنَبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»