إِرْمِيَ 42:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 يَنْذُ كُسَنِ ڢَا، لَلَّيْ ذَاكُ مُتُ تَوُرِنْ تَكُواْبِے دَ يُنْوَ دَ بَلَعِ أَ عِنْدَ كُكٜىٰسُواْ كُتَڢِے كُذَوْنَ؞» Faic an caibideil |
«ڢَطَا مُسُ كَثٜىٰ، ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، نَا ضَنْڟٜىٰ دَ رَيْنَ ثٜىٰوَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذَمَ أَوُرَارٜىٰنْ دَ عَكَ لَلَتَرْ، ذَاعَ كَشٜىٰسُ دَ تَكُواْبِے؞ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذَمَ أَ ڢِيلَيٜىٰ، ذَنْبَادَسُو غَ نَمُواْمِنْ دَاجِ سُثِنْيٜىٰسُ؞ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ثِكِنْ ٻُيَ عَكُواْڠُونِّ كُمَ، بَلَعِ ذَيْ كَشٜىٰسُ؞