إِرْمِيَ 42:18 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا18 « ‹إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ «كَمَرْ يَدَّ نَظُبَ ڢُشِنَ دَ ذَاڢِنْ ڢُشِنَ عَكَنْ مَذَوْنَنْ عُرُوشَلِيمَ، حَكَنَنْ نٜىٰ ذَنْ ظُبَ ذَاڢِنْ ڢُشِنَ عَكَنْكُ عِدَنْ كُكَ تَڢِے مَصَرْ؞ ذَاكُ ذَمَ أَبِنْ بَنْظَ دَ أَبِنْ ڟُواْرُواْ دَ أَبِنْ لَعَنَ دَ أَبِنْ ذَاغِ؞ بَذَاكُ سَاكٜىٰ غَنِنْ وُرِنَّنْبَ؞» › » Faic an caibideil |
غَاشِ، ذَنْ كِرَا دُكَنْ ڧَبِيلُنْ أَرٜىٰوَ، حَرْ دَ بَاوَنَ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ؞ ذَنْ كَٰوُاْسُ سُيِ يَاڧِ دَ ڧَسَرْ نَنْ دَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ؞ ذَنْ كٜىٰٻٜىٰ ڧَسَرْدَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ دُواْمِنْ هَلَّكَرْوَ، إِنْسَا سُذَمَ كُڢَيْ دَ أَبِنْ ڟُواْرُواْ دَ أَبِنْ جَنْ ڟَكِ دَ أَبِنْ ڧَسْڧَنْثِ حَرْ أَبَدَا؞
شُوغَبَنَّنْ ذَيْ يِ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ مَيْ ڧَرْڢِے دَ مُتَنٜىٰ دَيَوَ نَڟَوُانْ لُواْكَثِ بَݣَويْ غُدَا؞ عَمَّا عَثِكِنْ رَبِنْ وَنَّنْ لُواْكَثِ، ذَيْ حَنَ يِنْ هَدَايَ دَ بَيٜىٰ بَيٜىٰ؞ عَبِسَ هَيْكَلِ ذَاعَيِ أَبِنْ ڧَظَنْتَا مَيْ كَٰوُاْ هَلَّكَرْوَ؞ ذَيْ كَسَنْثٜىٰ أَوُرِنْ حَرْ سَيْ لُواْكَثِنْ دَ عَكَ شِرْيَ عَكَٰوُاْ ڧَرْشٜىٰنْ مَيْ كَٰوُاْ هَلَّكَرْوَرْ نَنْ؞»