إِرْمِيَ 42:16 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا16 تُواْ، تَكُواْبِنْ دَ كُكٜىٰ جِنْ ڟُواْرُوانْسَ، ذَيْسَامٜىٰكُ عَثَنْ ڧَسَرْ مَصَرْ؞ يُنْوَرْ دَ كُكٜىٰ تَجِنْ ڟُواْرُوانْتَ كُمَ ذَاتَ مَنّٜىٰ مُكُ حَرْ مَصَرْ؞ عَثَنْ مَصَرْ كُوَ ذَاكُ مُتُ؞ Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا عِدَنْ وَتَ أَلْعُمَّ كُواْ وَنِ مُلْكِ يَڧِ يَبَوْتَاوَ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ، كُواْ يَڧِ يَمِيڧَ وُيَنْسَ عَڧَرْڧَشِنْ إِيكُوانْ سَرْكِنْ كَمَرْ يَدَّ سَانِيَرْ نُواْمَ تَكَنْ مِيڧَ وُيَ ڧَرْڧَشِنْ غُنْغُمٜىٰ، ذَنْ حُكُنْتَ أَلْعُمَّرْ نَنْ دَ تَكُواْبِے دَ يُنْوَ دَ بَلَعِ، حَرْ سَيْ نَهَلَّكَ أَلْعُمَّرْ نَنْ تَهَنُّنْ نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
عَمَّا مَغَنَاتَ دَ ڧَٰعِدُواْدِنَ وَطَنْدَ نَعُمَرْثِ بَايِنَ أَنَّبَاوَا، أَيْ، سُنْثِكَ عَكَنْ كَاكَنِّنْكُ؞ سَبُواْدَ حَكَ سُكَ جُويُواْ ثِكِنْ تُوبَ سُكَثٜىٰ، ‹دَيْدَيْ كَمَرْ يَدَّ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَيِ نِيَّ يَيِ دَمُو بِسَغَ هَنْيُواْيِنْ تَڢِيَرْمُ دَ أَيُّكَنْمُ، حَكَ كُوَ يَثِكَ أَبِنْدَ يَثٜىٰ ذَيْ يِدَمُو؞› »