إِرْمِيَ 41:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 وَشٜىٰغَرِ بَايَنْدَ عَكَ كَشٜىٰ غٜىٰدَلِيَ، تُنْ كَاڢِنْ وَنِ يَسَنِ، Faic an caibideil |
سَيْ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ تَمَٰنِنْ سُكَ ڢِتُواْ دَغَ غَرُضُوً شٜىٰكٜىٰمْ دَ شِلُواْ دَ سَمَرِيَ ذُوَا مِظْڢَ دُواْمِنْ سُمِيڧَ هَدَايَ أَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ سُنَ رِڧٜىٰ دَ هَدَايَرْ حَڟِ دَ هَدَايَرْ تُرَارٜىٰ، كُمَ سُنْ رِغَا سُنْ أَسْكٜىٰ غٜىٰمُنْسُ، سُنْ يَيَّاغٜىٰ رِيغُنَنْسُ، سُكَ كُمَ ڟَڟَّٰغَ جِكُنَنْسُ؞