إِرْمِيَ 40:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 أَ رَمَ سَيْ شُوغَبَنْ یَنْ غَادِنْ سَرْكِے يَكِرَا إِرْمِيَ أَغٜىٰڢٜىٰ يَثٜىٰ مَسَ «يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكَ يَسَنَرْدَ وَنَّنْ مَسِيڢَرْ دَ تَڢَاطُواْ وَوُرِنَّنْ؞ Faic an caibideil |
أَوَنَّنْ رَانَ ڢُشِنَ ذَيْ يِڧُونَ عَكَنْسُ سُواْسَيْ؞ ذَنْ يَاشٜىٰسُ إِنْكُمَ ٻُواْيٜىٰ ڢُسْكَتَ دَغَ غَرٜىٰسُ، ذَاعَ ثِنْيٜىٰسُ دَ يَاڧِ، كُمَ وَهَلُواْلِ دَ مَسِيڢَ مَاسُيَوَ ذَاسُ ڢَاطُواْ مُسُ؞ أَ رَانَرْ نَنْ ذَاسُثٜىٰ، ‹وَهَلُواْلِنَّنْ سُنْ سَامٜىٰمُ سَبُواْدَ اللَّهْ نْمُ بَايَ تَرٜىٰدَمُو؞›