إِرْمِيَ 4:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 دُواْمِنْ حَكَ سَيْ كُسَا رِيغُنَنْ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ، كُيِ مَكُواْكِ كُيِ كُوكَا؞ غَمَا ڟَنَنِنْ ڢُشِنْ يَهْوٜىٰهْ بَذَيْ جُويَا دَغَ غَرٜىٰمُبَ؞ Faic an caibideil |
شِيَسَا يَهْوٜىٰهْ بَيْ عِيَجِنْ دَاطِنْ سَمَارِنْسُبَ، كُواْ يَنُونَ جِنْڧَيْ غَ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ، كُواْ كُمَ مَرَايُبَ؞ غَمَا كُواْوَ مَرَرْ ڟُواْرُوانْ اللَّهْ نٜىٰ، مَيْ عَيْكَتَ مُغُنْتَا، كُواْوَنٜىٰ بَاكِ مَا يَنَ ڢَطِنْ مَغَنَرْ بَنْظَ؞ دُكْ دَ وَنَّنْ، ڢُشِنْ يَهْوٜىٰهْ يَڧِ يَݣُونْتَ، حَنُّنْ حُكُنْثِنْسَ يأَنَانً أَ مِيڧٜىٰ!
ذَنْ مَيْدَ بُكُكُوَنْكُ سُذَمَ أَبِنْ بَڧِنْ ثِكِ؞ دُكَنْ وَاڧُواْڧِنْكُ ذَاسُ ذَمَ وَاڧُواْڧِنْ كُوكَنْ مُتُوَ؞ ذَنْسَا ڟُمُّواْكِ سُذَمَ رِيغُنَنْكُ، إِنْمَيْدَ كَوُنَنْكُ كَمَرْ نَ عُنْغُلُ؞ ذَاكُيِ كُوكَا كَمَرْ إِيَايٜىٰنْ دَ سُكَ رَسَ طَنْسُ طَيَ تَكْ؞ عَڧَرْشٜىٰ، رَانَرْ ذَاتَ ذَمَ دَ طَاثِ ڨُورَيْ!»