إِرْمِيَ 39:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 سَعَنً دُكَنْ دَتَّاوَنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ سُكَ شِغَ ثِكِنْ عُرُوشَلِيمَ سُكَ ذَوْنَ عَڧُواْڢَرْ ڟَكِيَ دُواْمِنْ سُيِ مُلْكٍ بِرْنِنْ؞ عَثِكِنْسُ أَݣَويْ، نٜىٰرْغَلْ سَرٜىٰظٜىٰرْ دَ سَمْغَرْ نٜىٰبُواْ دَ سَرْسٜىٰكِمْ وَتُواْ رَبْسَرِسْ دَ وَنِ نٜىٰرْغَلْ سَرٜىٰظٜىٰرْ وَتُواْ رَبْمَكْ دَ سَوْرَنْ مَنْيَنْ دَتَّاوَنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ؞ Faic an caibideil |
سُڢَطَا وَ سَرْكِے صَدِڧِيَ سُثٜىٰ «غَا أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَثٜىٰ؞ ‹غَاشِ، ذَنْ جُويَا كَايَنْ يَاڧِنْ دَسُكٜىٰ أَ حَنُّنْكُ، وَطَنْدَ كُكٜىٰ أَمْڢَانِ دَسُو كُنَ يَاڧِ دَ سَرْكِنْ بَابِيلَ دَ كَلْدِيَاوَا، مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ كٜىٰوَيٜىٰ كَتَنْغَرْ بِرْنِنْكُ؞ ذَنْ مَيْدَ كَايَنْ يَاڧِنَّنْ سُذَمَ بَنْظَ أَ حَنُّنْكُ، إِنْ تَتَّرَاسُ أَڟَكِيَرْ بِرْنِنْكُ؞
سَعَنً إِرْمِيَ يَثٜىٰ وَ سَرْكِے صَدِڧِيَ «إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، اللَّهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، عَتَهَنْيَ طَيَ كَطَيْ ذَاكَ رَايُ، عِتَثٜىٰ سَيْ كَمِيڧَ كَنْكَ غَ دَتَّاوَنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ؞ إِنْ كَيِ حَكَ، بَذَاعَ ڧُواْنٜىٰ وَنَّنْ بِرْنِ دَ وُتَابَ، كَيْ دَ عِيَلِنْكَ كُمَ ذَاكُ رَايُ؞