إِرْمِيَ 38:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 دُكَنْ مَاتَانْدَ عَكَ بَرِ أَغِدَنْ سَرْكِنْ يَهُودَ؞ أَنَ ڢِتَرْ دَسُو دُواْمِنْ عَبَادَتَّاوَنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ، سُنَ ثٜىٰوَ « ‹أَبُواْكَنْكَ نَكُرْكُسَ سُنْ رُوطٜىٰكَ، سُنْشَا ڧَرْڢِنْكَ؞ سَعَدَّ ڧَڢَاڢُنْكَ سُكَ نُڟٜىٰ ثِكِنْ لَاكَ، سَيْ سُكَ كَوْ دَ ڢُسْكَ كَمَرْ بَسُغَنِبَ؞› Faic an caibideil |
سَعَنً إِسْمَٰعِيلُ يَݣُوشِ دُكَنْ سَوْرَنْ مُتَنٜىٰنْ دَسُكٜىٰ أَ مِظْڢَ، دُكْ دَ یَیَ مَتَ نَغِدَنْ سَرْكِے دَ سَوْرَنْ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ ضَغٜىٰ؞ سُونٜىٰ نٜىٰبُظَرَدَنْ شُوغَبَنْ یَنْ غَادِنْ غِدَنْ سَرْكِے يَبَادَسُو أَ حَنُّنْ غٜىٰدَلِيَ طَنْ أَهِكَمْ يَلُورَ دَسُو؞ إِسْمَٰعِيلُ طَنْ نٜىٰتَنِيَ يَݣُوشٜىٰ مُتَنٜىٰنَّنْ، يَكَامَ حَنْيَ يَڧٜىٰتَرٜىٰ ذُوَا ڧَسَرْ أَمُّوانْ؞