إِرْمِيَ 37:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 دُكْدَهَكَ، سَرْكِے صَدِڧِيَ يَعَيْكِ يٜىٰهُكَلْ طَنْ شٜىٰلٜىٰمِيَ دَ زَڢَنِيَ ڢِرِسْتِ طَنْ مَعَسٜىٰيَ ذُوَا وُرِنْ أَنَّبِے إِرْمِيَ دَ ثٜىٰوَ «مُنَ ضُواْڧُوانْكَ كَيِ أَدُّعَ غَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْمُ أَمَدَدِنْمُ؞» Faic an caibideil |
غَا أَبِنْدَ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ نَا ڢَطَا غَمٜىٰدَ أَهَبْ طَنْ كُواْلَيَ دَ صَدِڧِيَ طَنْ مَعَسٜىٰيَ، وَطَنْدَ سُكٜىٰيِ مُكُ أَنَّبْثِنْ ڧَضْيَا دَ سُونَنَ؞ غَاشِ، ذَنْ مِيڧَسُ أَ حَنُّنْ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ، ذَيْ كُوَ كَشٜىٰسُ أَعِدَنُونْكُ؞