إِرْمِيَ 37:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 عَمَّا كُواْ صَدِڧِيَ، كُواْ دَتَّاوَنْسَ، كُواْ مُتَنٜىٰنْ ڧَسَرْ، بَاوَنْدَ يَكَسَ كُنّٜىٰ غَ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ وَدَّ يَيِ مُسُ تَبَاكِنْ أَنَّبِے إِرْمِيَ؞ Faic an caibideil |
وَنَّنْ مَغَنَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا نٜىٰ تَبَاكِنْ أَنَّبِے يٜىٰهُو طَنْ هَنَنِ عَكَنْ بَعَشَ دَ غِدَنْسَ؞ تَا ذُواْ نٜىٰ سَبُواْدَ دُكَنْ مُغُنْتَارْدَ يَعَيْكَتَ أَعِدُوانْ يَهْوٜىٰهْ؞ بَعَشَ يَسَا يَهْوٜىٰهْ يَيِ ڢُشِے سَبُواْدَ أَيُّكَنْ حَنُّوَنْسَ دَ يَعَيْكَتَ دَيْدَيْ كَمَرْ نَغِدَنْ يٜىٰرُواْبُواْوَمْ دَ كُمَ سَبُواْدَ يَكَشٜىٰ عِيَلِنْ يٜىٰرُواْبُواْوَمْ غَبَاطَيَ؞ ﴿شٜىٰكَرَا 886-885 كَاڢِنْ حَيْڢُوَرْ عِيسَىٰ﴾