إِرْمِيَ 34:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 ذَاكَ مُتُ ثِكِنْ سَلَمَ؞ كَمَرْ يَدَّ عَكَنْ ڧُواْنَاوَا سَرَاكُنَنْ دَ سُكَ رِغَا كَا مُتُوَ تُرَارٜىٰ، حَكَ كَيْ مَا مُتَنٜىٰ ذَاسُ ڧُواْنَ مَكَ تُرَارٜىٰ، ذَاسُيِ مَكُواْكِ دُواْمِنْكَ سُنَ ثٜىٰوَ «وَيُّواْ، سَرْكِنْمُ يَمُتُ!» نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞› » Faic an caibideil |
سَبُواْدَ حَكَ غَ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا غَمٜىٰدَ سَرْكِے يٜىٰهُواْيَكِمْ طَنْ يُواْسِيَا نَ يَهُودَ، «بَذَاسُيِ كُوكَا دُواْمِنْسَبَ سُثٜىٰ، ‹وَيُّواْ طَنْعُوَنْمُ!› ‹وَيُّواْ یَرْعُوَرْمُ!› بَذَاسُيِ كُوكَا دُواْمِنْسَبَ سُثٜىٰ، ‹وَيُّواْ شُوغَبَنْمُ!› ‹وَيُّواْ مَيْغِرْمَ!›