23 سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَسَاكٜىٰيِنْ مَغَنَ دَ إِرْمِيَ ثٜىٰوَ
كَمَرْ يَدَّ بَعَ عِيَ ڧِرْغَ دُكَنْ تَوْرَرِنْ سَمَ كُواْ كُمَ أَعَوْنَ يَشِ نَبَاكِنْ تٜىٰكُبَ، حَكَنَنْ ذَنْ ڧَارَ يَوَنْ ذُرِيَرْ بَاوَنَ دَاوُدَ دَ تَ لَوِ، ذُرِيَرْ ڢِرِسْتُواْثِے مَاسُ يِمِنِ حِدِمَ، حَرْ بَذَاعَ عِيَ ڧِرْغَسُبَ؞»
«بَكَجِ أَبِنْدَ جَمَعَرْ نَنْ سُكٜىٰ ڢَطِ بَ؟ سُنَ ثٜىٰوَ ‹غِدَنَّنْ بِيُ إِسْرَٰٓءِيلَ دَ يَهُودَ وَطَنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَذَاٻَا، أَيْ، يَڧِسُ!› تَهَكَ سُكَ رٜىٰنَ جَمَعَتَ، بَسُ طَوْكٜىٰسُ أَلْعُمَّبَ كُمَ؞