إِرْمِيَ 33:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 كَمَرْ يَدَّ بَعَ عِيَ ڧِرْغَ دُكَنْ تَوْرَرِنْ سَمَ كُواْ كُمَ أَعَوْنَ يَشِ نَبَاكِنْ تٜىٰكُبَ، حَكَنَنْ ذَنْ ڧَارَ يَوَنْ ذُرِيَرْ بَاوَنَ دَاوُدَ دَ تَ لَوِ، ذُرِيَرْ ڢِرِسْتُواْثِے مَاسُ يِمِنِ حِدِمَ، حَرْ بَذَاعَ عِيَ ڧِرْغَسُبَ؞» Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا ڢِرِسْتُواْثِے نَ عِيَلِنْ ظَدُواكْ نَظُرِيَرْ لَوِ، وَطَنْدَ سُكَيِ أَمِنْثِ ثِكِنْ حِدِمَرْ وُرِينَ مَيْ ڟَرْكِے سَعَدَّ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ كَوْثٜىٰ سُكَ بَرْ نِے، سُونٜىٰ ذَاسُذُواْ كُسَ سُيِ مِنِ حِدِمَ دُواْمِنْ سُمِيڧَ مِنِ كِڟٜىٰ دَ جِنِ نَهَدَايَ؞ نِے عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞