19 غَا مَغَنَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَيِ وَ إِرْمِيَ،
ذُرِيَرْ لَوِ كُمَ بَذَاتَ تَٻَ رَسَ ڢِرِسْتُواْثِنْ دَ ذَاسُ ڟَيَ أَغَبَنَ، سُنَ مِيڧَ هَدَايُنْ ڧُواْنَاوَابَ، دَ هَدَايُ نَهَڟِ دَ كُمَ سَوْرَنْ هَدَايُ حَرْ أَبَدَا؞»
«إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، نَا كَڢَ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ تَرٜىٰدَ رَانَ دَ دَرٜىٰ ثٜىٰوَ ذَاسُدِنْغَ بَيَّنَ أَدَيْدَيْ لُواْكَثِنْدَ نَشِرْيَ مُسُ؞ عِدَنْ كَا عِيَ كَرْيَ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ،