إِرْمِيَ 33:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا «يَنْذُ وَنَّنْ وُرِے يَذَمَ كُڢَيْ، بَابُ مُتُمْ كُواْ دَبَّ عَثِكِ؞ عَمَّا أَوُرِنَّنْ دَ كُمَ ثِكِنْ دُكَنْ غَرُرُوَنْسَ، ذَاعَ سَاكٜىٰ سَامُنْ ڢِيلَيٜىٰنْ كِيوُاْ عِنْدَ مَكِيَايَ ذَاسُ ذَوْنَ تَرٜىٰدَ غَرْكُنَنْسُ؞ Faic an caibideil |
سَعَنً مُتَنٜىٰ ذَاسُذُواْ دَغَ غَرُضُوً يَهُودَ دَ وُرَارٜىٰنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عُرُوشَلِيمَ؞ ذَاسُ ذُواْ دَغَ يَنْكِنْ بِلِيَامِنُ دَغَ يَنْكِنْ ڧأَنَانً تُدَّنْ يَهُودَ دَغَ يَنْكِنْ تُدَّيْ دَ كُمَ دَغَ نٜىٰغٜىٰبْ؞ دُكَنْسُ ذَاسُكَٰوُاْ هَدَايُنْ ڧُواْنَاوَا دَ وَطَنْسُ هَدَايُ دَ هَدَايُنْ حَڟِ دَ نَتُرَارٜىٰ دَ كُمَ ݣَوْتَيْ نَنُونَ غُواْدِيَ أَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞
ذَاسُذُواْ سُرٜىٰرَ وَاڧَا دَ ڧَرْڢِے، عَكَنْ بَبَّنْ تُدُنْ سِهِيُواْنَ، ڢُسْكَرْسُ ذَاسُيِ حَصْكٜىٰ سَبُواْدَ ڢَضٍ ثِكِ، سَبُواْدَ يَوَنْ أَلْحٜىٰرِنْ يَهْوٜىٰهْ، أَلْحٜىٰرِ نَݣَوْتَرْ حَڟِ، دَ نَضُوً إِنَبِے دَ نَمَنْ ظَيْتُنْ، دَ نَیَیَنْ تُمَكِ دَ نَیَیَنْ شَانُو؞ رَايُوَرْسُ ذَاتَ ذَمَ كَمَرْ غُواْنَ مَيْ سَامُنْ إِسَشّٜىٰنْ ضُوَ، بَذَاسُ ڧَارَ يَنْڨُونٜىٰبَ؞