إِرْمِيَ 32:38 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا38 ذَاسُ كُوَ ذَمَ جَمَعَتَ، نِے ذَنْ ذَمَ اللَّهْ نْسُ؞ Faic an caibideil |
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »
أَغَبَنْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ، أَوُرِنْ دَ ذَيْ ذَاٻَا دُواْمِنْ عَيِ سُجَّدَ دَ سُونَنْسَ نٜىٰ، ذَاكُثِ زَكَّ تَسَابُوانْ حَڟِنْكُ دَ تَضُوً إِنَبِنْكُ مَيْ ذَاڧِ دَ تَمَنْكُ دَ تَیَیَنْ ڢَارِ نَغَرْكٜىٰنْ شَانُنْكُ دَ نَتُمَكِنْكُ دَ أَوَكِنْكُ، دُواْمِنْ كُكُواْيَ يَدَّ ذَاكُيِ تَڢِيَ ثِكِنْ ڟُواْرُوانْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ حَرْ أَبَدَا؞