إِرْمِيَ 32:30 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا30 حَڧِيڧَ، تُنْ عَڧُرُثِيَرْسُ، مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ دَ نَ يَهُودَ بَسُ عَيْكَتَ كُواْمٜىٰ أَغَبَنَبَ سَيْ مُغُنْتَا؞ بَا أَبِنْدَ سُكَيِ، سَيْدَيْ سُنْسَا نَيِ ڢُشِے تَوُرِنْ أَيُّكَنْ حَنُّوَنْسُ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞ Faic an caibideil |
جِ! غَا كُوكَنْ ذُوثِيَاتَ جَمَعَتَ؞ كُواْعِنَ عَڧَسَرْ سُنَ ثٜىٰوَ «كُواْ يَهْوٜىٰهْ بَايَ ثِكِنْ سِهِيُواْنَ نٜىٰ؟ كُواْ سَرْكِنْتَ بَايَ عَثِكِنْتَنٜىٰ؟» يَهْوٜىٰهْ سَرْكِنْسُ يَأَمْسَ يَثٜىٰ، «دُوانْمٜىٰ سُكٜىٰ بَوْتَرْ غُمَكَ؟ دُوانْمٜىٰ سُكَسَا نَيِڢُشِے تَوُرِنْ سُجَّدَرْ بَنْظَ غَ أَلُّواْلِنْ أَلْعُمَّيْ؟»