إِرْمِيَ 32:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 سَرْكِے صَدِڧِيَ نَ يَهُودَ نٜىٰ يَكُلّٜىٰ إِرْمِيَ يَثٜىٰ مَسَ «دُوانْمٜىٰ كَكٜىٰيِنْ إِرِنْ وَنَّنْ أَنَّبْثِ؟ كَنَ أَنَّبْثِ ثٜىٰوَ يَهْوٜىٰهْ يَا ثٜىٰ، ‹غَاشِ، ذَنْبَادَ بِرْنِنَّنْ أَ حَنُّنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ، ذَيْ كُوَ ثِنْيٜىٰ بِرْنِنْ دَ يَاڧِ؞ Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا عِدَنْ وَتَ أَلْعُمَّ كُواْ وَنِ مُلْكِ يَڧِ يَبَوْتَاوَ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ، كُواْ يَڧِ يَمِيڧَ وُيَنْسَ عَڧَرْڧَشِنْ إِيكُوانْ سَرْكِنْ كَمَرْ يَدَّ سَانِيَرْ نُواْمَ تَكَنْ مِيڧَ وُيَ ڧَرْڧَشِنْ غُنْغُمٜىٰ، ذَنْ حُكُنْتَ أَلْعُمَّرْ نَنْ دَ تَكُواْبِے دَ يُنْوَ دَ بَلَعِ، حَرْ سَيْ نَهَلَّكَ أَلْعُمَّرْ نَنْ تَهَنُّنْ نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
سَيْ دَتَّاوَنْ سُكَثٜىٰ وَسَرْكِے «رَنْكَيَدَطٜىٰ! يَا كَمَاتَ عَكَشٜىٰ مُتُمِنَّنْ إِرْمِيَ غَمَا إِرِنْ مَغَنَرْسَ نَنْ يَنَ سَا سُواْجُواْجِنْ دَ سُكَ ضَغٜىٰ عَبِرْنِنْ سُڢِدَّ ذُوثِيَا، حَرْ مَا دَ دُكَنْ سَوْرَنْ جَمَعَ؞ غَمَا مُتُمِنَّنْ بَايَ نٜىٰمَنْ لَاڢِيَرْ جَمَعَرْ نَنْ، سَيْدَيْ وَهَلَ يَكٜىٰ نٜىٰمَ تَڢَاطُواْ مُسُ؞»