إِرْمِيَ 31:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 غَمَا رَانَ تَنَ ذُوَا سَعَدَّ یَنْ سِنْتِرِ عَكَنْ كَتَنْغَ، ذَاسُ تَادَ مُرْيَ سُيِ كِرَا عَيَنْكِنْ تُدَّنْ إِڢْرَيِمْ سُثٜىٰ، «كُتَاشِ مُهَوْرَ ذُوَا سِهِيُواْنَ، ذُوَا وُرِنْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْمُ؞» › Faic an caibideil |
ذَاسُذُواْ سُرٜىٰرَ وَاڧَا دَ ڧَرْڢِے، عَكَنْ بَبَّنْ تُدُنْ سِهِيُواْنَ، ڢُسْكَرْسُ ذَاسُيِ حَصْكٜىٰ سَبُواْدَ ڢَضٍ ثِكِ، سَبُواْدَ يَوَنْ أَلْحٜىٰرِنْ يَهْوٜىٰهْ، أَلْحٜىٰرِ نَݣَوْتَرْ حَڟِ، دَ نَضُوً إِنَبِے دَ نَمَنْ ظَيْتُنْ، دَ نَیَیَنْ تُمَكِ دَ نَیَیَنْ شَانُو؞ رَايُوَرْسُ ذَاتَ ذَمَ كَمَرْ غُواْنَ مَيْ سَامُنْ إِسَشّٜىٰنْ ضُوَ، بَذَاسُ ڧَارَ يَنْڨُونٜىٰبَ؞