سَعَنً سَرْكِے دَاوُدَ يَيِ مَغَنَ غَ دُكَنْ تَارُوانْ جَمَعَ يَثٜىٰ «طَانَ سُلَيْمَٰنُ، شِے وَنْدَ اللَّهْ يَذَاٻَا، سَوْرَيِ نٜىٰ، وَيُوانْ رَايُوَا بَيْ إِشٜىٰشِيبَ تُكُنَ؞ غَاشِ، عَيْكِنْ كُمَ يَنَدَ يَوَ سُواْسَيْ، غَمَا وَنَّنْ هَيْكَلِبَ وُرِنْ دَ مُتُمْ ذَيْ ذَوْنَ بَنٜىٰ، عَمَّا وُرِے نٜىٰ عِنْدَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ ذَيْ كَسَنْثٜىٰ؞