إِرْمِيَ 30:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 أَنَانً سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَيِ مَغَنَ دَ إِرْمِيَ ثٜىٰوَ Faic an caibideil |
إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، سَبُواْدَ حَكَ، غَاشِ، ذَنْ حُكُنْتَ شٜىٰمَيَ مُتُمِنْ نٜىٰهٜىٰلَمْ دَ ذُرِيَرْسَ؞ بَابُ كُواْ طَيَ دَغَ ثِكِنْ ذُرِيَرْسَ وَنْدَ ذَاعَ بَرِ دَ رَيْ ثِكِنْ وَنَّنْ جَمَعَ، بَابُ كُمَ وَنِنْسُ دَ ذَيْ غَ أَلْحٜىٰرِنْ دَ ذَنْيِ وَجَمَعَتَ؞ غَمَا يَيِ مَغَنَرْ تَاوَيٜىٰ عَكَيْنَ، نِے يَهْوٜىٰهْ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞»