إِرْمِيَ 3:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 ذَنْ ڢَطَا مُسُ «كُجُويُواْ وُرِينَ، يَا كُو یَیَ مَرَسَ أَمِنْثِ، ذَنْ وَرْكَرْدَ رَشِنْ أَمِنْثِنْكُ!» ذَاسُ أَمْسَ سُثٜىٰ «غَا مُو، مُنْ ذُواْ غَرٜىٰكَ، غَمَا كَيْنٜىٰ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْمُ؞ Faic an caibideil |
يَثٜىٰ إِنْتَڢِے إِنْيِ شٜىٰلَرْ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ إِنَ ڢُسْكَنْتَرْ أَرٜىٰوَ، إِنْثٜىٰ، «إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، يَا كٜىٰ إِسْرَٰٓءِيلَ مَرَرْ أَمِنْثِ، كِدَاوُاْ غَرٜىٰنِ، بَذَنْ ثِيغَبَدَ دُوبَنْكِ دَ ڢُسْكَرْ ڢُشِيبَ، غَمَا نِے مَيْ ڧَوْنَ مَرَرْ ثَنْجَاوَانٜىٰ، بَذَنْيِ تَڢُشِے دَكٜىٰ حَرْ أَبَدَابَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
تُواْ، كَڢَطَا مُسُ كَثٜىٰ، ‹حَڧِيڧَ، نَا ضَنْڟٜىٰ دَ رَيْنَ، إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، بَانَجِنْ دَاطِنْ مُتُوَرْ مُوغُنْ مُتُمْ، عَمَّا نَا ڢِے سُواْ مُوغُنْ مُتُمْ يَجُويُواْ يَبَرْ حَنْيَرْسَ يَرَايُ؞ كُجُويُواْ! كُجُويُواْ دَغَ مُوغَيٜىٰنْ هَنْيُواْيِنْكُ! دُوانْمٜىٰ ذَاكُ مُتُ، يَا كُو غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؟›
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »