إِرْمِيَ 29:26 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا26 « ‹غَاشِ، يَهْوٜىٰهْ يَا نَطَكَ، كَيْ زَڢَنِيَ، ڢِرِسْتِ أَمَيْمَكُوانْ يٜىٰهُواْيِدَ، دُواْمِنْ كَذَمَ مَيْلُورَدَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ كَنَدَ حَكِّنْ كَامَ كُواْوَنٜىٰ مَهَوْكَثِ مَيْكِرَا كَنْسَ أَنَّبِے، دُواْمِنْ كَكَڢَسُ عَثِكِنْ كَتَكُوانْ رِڧٜىٰ ڧَڢَاڢُ، كَكُمَ سَا سَرْڧَرْ ڧَرْڢٜىٰ أَوُيَنْسَ؞ Faic an caibideil |
«ݣُونَكِنْ حُكُنْثِ سُنْ إِسُواْ، ݣُونَكِنْ رَامُوَا سُنْذُواْ، ݣُونَكِنْ دَ ذَاكُ سَامِ سَكَمَكُوانْ عَيْكِنْكُ؞ كٜىٰ إِسْرَٰٓءِيلَ، كِنْ سَنِ! كُكَنْثٜىٰ أَنَّبِے وَوَنٜىٰ، كُكَنْثٜىٰ دَ وَنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَمُواْڟَ يَيِ مَغَنَ، مَهَوْكَثِ نٜىٰ، سَبُواْدَ تُلِنْ ذُنُبَنْكُ، دَ يَوَنْ ڧِينَ دَ كُكٜىٰيِ؞