12 بَايَنْ طَنْ لُواْكَثِ كَطَنْ دَ أَنَّبِے هَنَنِيَ يَكَرْيَ غُنْغُمٜىٰنْ وُيَنْ دَيَكٜىٰ أَوُيَنْ أَنَّبِے إِرْمِيَ، سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَيِ مَغَنَ دَ إِرْمِيَ
سَيْ عِشَايَ يَتَاشِ يَبَرْ سَرْكِے، عَمَّا كَاڢِنْ يَوُثٜىٰ ڟَكِيَرْ ڢِيلِنْ غِدَنْ سَرْكِے، سَيْ كَلْمَرْ يَهْوٜىٰهْ تَذُواْ وُرِنْسَ ثٜىٰوَ
عَمَّا أَدَرٜىٰنَّنْ يَهْوٜىٰهْ يَا يِمَغَنَ دَ نَتَنْ ثٜىٰوَ
أَ شٜىٰكَرَا تَغُواْمَشَا عُكُ تَمُلْكٍ سَرْكِے يُواْسِيَا طَنْ أَمُوانْ نَڧَسَرْ يَهُودَ، يَهْوٜىٰهْ يَا يِمَغَنَرْ نَنْ؞
يَهْوٜىٰهْ يَا ثٜىٰمِنِ «يِوَكَنْكَ غُنْغُمٜىٰنْ وُيَ نَشَانُنْ نُواْمَ، كَكُمَيِ إِغِيَرْ ڢَتَ، كَطَوْرَ غُنْغُمٜىٰنْ أَوُيَنْكَ؞
سَعَنً يَهْوٜىٰهْ يَايِ مَغَنَ دَ إِرْمِيَ ثٜىٰوَ
نِے دَانِيٜىٰلْ نَبِنْثِكَ لِتَّتَّڢَيْ مَاسُ ڟَرْكِے، سَيْ نَغَانٜىٰ ثٜىٰوَ ذَاعَيِ شٜىٰكَرَا سَبَعِنْ عُرُوشَلِيمَ تَنَ ذَمَنْ كُڢَيْ، بِسَغَ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ ذُوَاغَ أَنَّبِے إِرْمِيَ؞