إِرْمِيَ 27:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 سَيْ كَعَيْكَ دَ سَڧُواْ ذُوَا سَرْكِنْ عٜىٰدُوامْ دَ سَرْكِنْ مُواْوَبْ دَ سَرْكِنْ أَمُّوانْ دَ سَرْكِنْ تَيَ دَ كُمَ سَرْكِنْ سِدُوانْ، تَهَنُّنْ وَكِلَنْسُ وَطَنْدَ سُكَذُواْ عُرُوشَلِيمَ دُواْمِنْ سُغَ سَرْكِے صَدِڧِيَ نَ يَهُودَ؞ Faic an caibideil |
«يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ يَسَا ضُنْدُنَارْسَ سُكَيِ ڧُواْڧَرِ ڨُورَيْ دُواْمِنْ يِنْ غَابَادَ يَنْكِنْ تَيَ؞ حَرْ كُواْوَنٜىٰ كَيْ يَكُواْطٜىٰ، كُواْوَثٜىٰ كَڢَطَ كُمَ تَيِ ثِيوُاْ؞ عَمَّا دُكْدَهَكَ، كُواْ شِ، كُواْ سُواْجُواْجِنْسَ بَسُ سَامِ وَنِ أَبُ دُواْمِنْ عَبِيَ مُسُ وَهَلَرْ دَسُكَشَا تَيِنْ يَاڧِ دَ تَيَ بَ؞