إِرْمِيَ 26:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 سَعَدَّ إِرْمِيَ يَغَمَ ڢَطِنْ دُكَنْ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَعُمَرْثٜىٰشِ يَڢَطَا، سَيْ ڢِرِسْتُواْثِے دَ أَنَّبَاوَا دَ دُكَنْ مُتَنٜىٰ سُكَ كَامَ شِ سُنَ ثٜىٰوَ «حَڧِيڧَ، ذَاكَ مُتُ! Faic an caibideil |
سَيْ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ سُكَثٜىٰ وَجُونَ «كُذُواْ مُيِ ڧُلّٜىٰ ڧُلّٜىٰ عَكَنْ إِرْمِيَ! أَيْ، كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى بَذَاتَ ٻَثٜىٰ دَغَ ڢِرِسْتُواْثِے بَ، كُواْ شَوَرَا دَغَ وُرِنْ مَاسُ حِكِمَ، كُواْ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ دَغَ وُرِنْ أَنَّبَاوَا؞ كُذُواْ مُرُشٜىٰشِ دَ هَرْشٜىٰ، كَدَ مُكُلَ دَ أَبِنْدَ يَكٜىٰ ڢَطَا؞»