إِرْمِيَ 26:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 ڢِرِسْتُواْثِے دَ أَنَّبَاوَا دَ دُكَنْ مُتَنٜىٰ سُكَجِ إِرْمِيَ يَنَ ڢَطِنْ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ أَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ Faic an caibideil |
شُوغَبَنِّنْتَ سُنَ يَنْكٜىٰ شَرِيعَ تَثِنْ حَنْثِ؞ ڢِرِسْتُواْثِنْتَ سُنَ كُواْيَرْوَا دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ رِيبَ، أَنَّبَاوَنْتَ سُنَ أَنَّبْثِ دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ كُطِ؞ دُكْدَهَكَ سُنَ ڟَمَّنِ يَهْوٜىٰهْ يَنَ تَرٜىٰدَسُو، سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَهْوٜىٰهْ يَنَ ڟَكِيَرْمُ، بَ مَسِيڢَرْ دَ ذَاتَ ڢَاطُواْ عَكَنْمُ!»