إِرْمِيَ 26:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 كَثٜىٰمُسُ، ‹إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، بَكُ سَوْرَرَتَبَ، بَكُيِ تَڢِيَ بِسَغَ كُواْيَرْوَاتَادَ نَشِمْڢِطَا أَغَبَنْكُبَ؞ Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا عِدَنْ بَكُيِ حَكَبَ، بَكُ كُمَ كَسَ كُنّٜىٰ غَرٜىٰنِبَ، بَكُ كُوَ كِيَايٜىٰ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ دَ ڟَرْكِے بَ، كُنْ كُمَ طَوْكِ كَايَ كُنْ شِغَ تَڧُواْڢُواْڢِنْ عُرُوشَلِيمَ أَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ، تُواْ، ذَنْ كُنَّ وَ ڧُواْڢُواْڢِنْ عُرُوشَلِيمَ وُتَا؞ ذَاتَثِنْيٜىٰ غِدَاجٜىٰنْ سَرَاكُنَنْ عُرُوشَلِيمَ، بَ كُوَ ذَاعَ عِيَ عَكَشٜىٰتَبَ؞› »
تُواْ، أَݣَويْ أَبُبُوَنَّنْ غُدَا بِيُ وَطَنْدَ سُكٜىٰ مَرَرْ ثَنْجَاوَا، وَطَنْدَ بَذَيْ يِوُ اللَّهْ يَيِ رَشِنْ أَمِنْثِ غَمٜىٰدَسُوبَ؞ دَيَكٜىٰ وَنَّنْ أَبِنْ ڧَرْڢَڢَ ذُوثِيَا سُواْسَيْ نٜىٰ غَرٜىٰمُ، مُو دَ مُكَ غُدُ ذُوَا مَڢَكَا، يَا كَمَاتَ مُرِڧٜىٰ أَبِنَّنْ دَ مُكَسَا ذُوثِيَا عَكَيْ دَ ڧَرْڢِے سُواْسَيْ؞