إِرْمِيَ 26:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 وَتَڧِيلَ ذَاسُجِ، كُواْوَنّٜىٰنْسُ يَجُويَ دَغَ بِنْ مُوغُوَرْ حَنْيَرْسَ؞ عِدَنْ سُنْيِ حَكَ، تُواْ، ذَنْ ثَنْجَ نِيَّتَ إِنْجَنْيٜىٰ مَسِيڢَرْدَ نَشِرْيَ عَكَنْسُ سَبُواْدَ مُوغَيٜىٰنْ أَيُّكَنْسُ؞ Faic an caibideil |
سَيْ سُكَ ثِيغَبَدَ مَغَنَ ثٜىٰوَ «تُواْ، سَرْكِے هٜىٰزٜىٰكِيَ نَ يَهُودَ دَ دُكَنْ جَمَعَرْ يَهُودَ سُنْ كَشٜىٰ أَنَّبِے مِيكَ نٜىٰ؟ كُواْ كَطَنْ! بَ هٜىٰزٜىٰكِيَ يَجِڟُواْرُوانْ يَهْوٜىٰهْ، يَضُواْڧِ يَهْوٜىٰهْ يَثَنْجَ نِيَّرْسَ غَمٜىٰدَ مَسِيڢَرْدَ يَشِرْيَ ذَيْ كَٰوُاْ عَكَنْسُ بَ؟ يَنْذُ مُنَ غَبْ دَ جَٰوُاْ وَكَنْمُ بَبَّرْ مَسِيڢَ!»
سَيْ يَيِ أَدُّعَ غَ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ «يَا يَهْوٜىٰهْ، أَشٜىٰ، بَا أَبِنْدَ نَڢَطَا تُنْ إِنَ ڧَسَاتَبَ كٜىٰنَنْ؟ شِيَسَا نَغُدُ ذَنْ تَڢِے سِڢٜىٰنْ! غَمَا نَا سَنِ كَيْ اللَّهْ مَيْ أَلْحٜىٰرِنٜىٰ مَيْ جِنْڧَيْ كُمَ، مَرَرْ سَوْرِنْ ڢُشِے، ثِكٜىٰ دَ يَوَنْ ڧَوْنَ مَرَرْ ثَنْجَاوَا، كُلُّمْ كَنَ أَشِرْيٜىٰ كَثَنْجَ نِيَّ كَكُمَ جَنْيٜىٰ حُكُنْثِنْكَ؞