إِرْمِيَ 26:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، كَڟَيَ أَ ڢِيلِنْ غِدَانَ، كَيِ مَغَنَ دَ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَذُواْ دَغَ دُكَنْ غَرُضُوً يَهُودَ، سُو دَ سُكَذُواْ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ دُواْمِنْ سُيِ سُجَّدَ؞ كَڢَطَا مُسُ دُكَنْ مَغَنَرْدَ نَعُمَرْثٜىٰكَ، كَدَ كَضَغٜىٰ كُواْ كَلْمَ طَيَ؞ Faic an caibideil |