14 عَمَّا نِے دَيْ غَاشِ، إِنَ أَ حَنُّنْكُ؞ سَيْ كُيِ مِنِ أَبِنْدَ يَيِ مُكُ ݣَوْ، يَكُمَيِ مُكُ دَيْدَيْ؞
عَمَّا عِدَنْ يَا ثٜىٰ، ‹بَنْجِ دَاطِنْكَبَ،› تُواْ، سَيْ يَيِ أَبِنْدَ يَغَمْشٜىٰشِ؞»
سَرْكِے يُواْوَشْ كُوَ بَيْتُنَ دَ أَلْحٜىٰرِنْ دَ يٜىٰهُواْيِدَ بَابَنْ زَكَرِيَّا يَيِمَسَبَ، عَمَّا يَكَشٜىٰ طَنْسَ زَكَرِيَّا؞ دَ زَكَرِيَّا يَنَ بَاكِنْ مُتُوَ، يَثٜىٰ «بَرِ يَهْوٜىٰهْ يَدُوبِے أَبِنْدَ كُكٜىٰيِ يَكُمَ سَاكَ!»
سَيْ سَرْكِے يَثٜىٰ وَ هَامَٰنَ «كَرِڧٜىٰ كُطِنْ، كَكُمَيِ دَ مُتَنٜىٰنْ يَدَّ كَغَ دَامَ؞»
عَمَّا كُسَنِ ڢَا، بَابُ شَكَّ عِدَنْ كُكَ كَشٜىٰنِ، ذَاكُ جَٰوُاْ وَكَنْكُ أَلْحَكِنْ جِنِنْ مَرَرْ لَيْڢِے دَ كُمَ عَكَنْ بِرْنِنَّنْ دَ مَذَوْنَنْسَ؞ غَمَا غَسْكِيَرْ عِتَثٜىٰ يَهْوٜىٰهْ يَا عَيْكٜىٰنِ وُرِنْكُ دُواْمِنْ إِنْ ڢَطِ دُكَنْ مَغَنَرْ نَنْ عَكُنّٜىٰنْكُ؞»
سَيْ سَرْكِے صَدِڧِيَ يَثٜىٰ «أَيْ، غَاشِ نَنْ أَهَنُّنْكُ، نِے سَرْكِے بَذَنِيَ هَنَكُبَ؞»
شَدْرَكْ دَ مٜىٰشَكْ دَ أَبٜىٰدْنٜىٰغُواْ كُوَ سُكَ أَمْسَ وَسَرْكِے سُكَثٜىٰ «رَنْكَيَدَطٜىٰ، يَا سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ! بَمُ بُڧَاتَ مُكَارٜىٰ كَنْمُ عَكَنْ وَنَّنْ ذَنْثٜىٰبَ؞
يَنْذُ دَيْ مُنَ أَ حَنُّنْكَ، كَيِ يَدَّ كَغَ يَنَدَ ݣَوْ دَ كُمَ يَدَّ يَكٜىٰ دَيْدَيْ أَغَرٜىٰكَ غَمٜىٰدَمُو؞»