إِرْمِيَ 24:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 ذَنْبَاسُ ذُوثِيَارْدَ ذَاتَ سَنْ نِے، سُسَنِ نِنٜىٰ يَهْوٜىٰهْ؞ ذَاسُ كُوَ ذَمَ جَمَعَتَ، نِے كُوَ ذَنْ ذَمَ اللَّهْ نْسُ، غَمَا ذَاسُ كُواْمُواْ وُرِينَ دَ ذُوثِيَا طَيَ؞ Faic an caibideil |
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »
سَيْ سَمَٰعِيلَ يَيِ مَغَنَ دَ دُكَنْ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ يَثٜىٰ «عِدَنْ دَ غَسْكٜىٰ كُكٜىٰسُواْ كُكُواْمَ غَ يَهْوٜىٰهْ، سَيْ كُواْوَ يَذُواْ دَ دُكَنْ ذُوثِيَارْسَ؞ تُواْ، سَيْ كُرَبُ دَ دُكَنْ غُمَكَنْ أَلُّواْلِنْ ڧَبِيلُ دَ كُمَ غُمَكَنَّنْ عَشْتُواْرٜىٰتْ؞ كُمِيڧَ كَنْكُ دُكَ غَ يَهْوٜىٰهْ كُيِ مَسَ سُجَّدَ شِ كَطَيْ، سَعَنً ذَيْثٜىٰثٜىٰكُ دَغَ حَنُّنْ ڢِلِسْتِيَاوَا؞»