إِرْمِيَ 24:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 «إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، كَمَرْ يَدَّ وَطَنَّنْ ٻَوْرٜىٰ مَاسُ ݣَوْ سُكٜىٰ، حَكَ ذَنْ كٜىٰٻٜىٰ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ وَطَنْدَ نَكُواْرٜىٰسُ دَغَ وَنَّنْ وُرِے نَكَيْسُ بَوْتَا عَڧَسَرْ كَلْدِيَاوَا دُواْمِنْ أَبُ مَيْݣَوْ؞ Faic an caibideil |
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »