37 غَا يَدَّ ذَاكُيِ مَغَنَ دَ أَنَّبِے؞ كُثٜىٰ مَسَ، ‹وَثٜىٰ أَمْسَ يَهْوٜىٰهْ يَبَايَرْ؟› كُواْ كُوَ ‹مٜىٰنٜىٰنٜىٰ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا؟›
حَڧِيڧَ، أَشِرْيٜىٰ يَكٜىٰ يَثٜىٰثِ مَاسُ ڟُواْرُوانْسَ، دُواْمِنْ طَوْكَكَرْسَ تَكَسَنْثٜىٰ عَڧَسَرْمُ؞
عَمَّا بَذَاكُ ڧَارَ ثٜىٰوَ ‹غَا نَوْيِنْ سَڧُوانْ يَهْوٜىٰهْ بَ›، غَمَا سَڧُوانْ كُواْوَنٜىٰ مُتُمْ ذَيْ ذَمَ نَوْيِ عَكَنْسَ؞ غَاشِ، كُنَ ٻَاتَ مَغَنَرْ اللَّهْ مَيْ رَيْ، يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نْمُ؞
عَمَّا كَدَ كُثٜىٰ، ‹غَا نَوْيِنْ سَڧُوانْ يَهْوٜىٰهْ؞› عِدَنْ كُكَيِ أَمْڢَانِ دَ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ، تُواْ، غَا أَبِنْدَ نِے يَهْوٜىٰهْ نَثٜىٰ، ‹تُنْدَيَكٜىٰ كُنْثٜىٰ «غَ نَوْيِنْ سَڧُوانْ يَهْوٜىٰهْ،» كُمَ نَعُمَرْثٜىٰكُ كَدَ كُيِ أَمْڢَانِ دَ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ،