إِرْمِيَ 22:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 «مُتَنٜىٰنْ أَلْعُمَّيْ مَاسُيَوَ ذَاسُ وُثٜىٰ تَغٜىٰڢٜىٰنْ وَنَّنْ بِرْنِ، كُواْوَنٜىٰ مُتُمْ ذَيْثٜىٰ وَمَڨُوبْثِنْسَ، ‹مٜىٰيَسَا يَهْوٜىٰهْ يَيِ حَكَ دَ وَنَّنْ بَبَّنْ بِرْنِ؟› Faic an caibideil |
«يَا عُبَنْغِجِ، كَيْ مَيْ أَدَلْثِنٜىٰ، عَمَّا مُو سَيْ كُنْيَا؞ وَنَّنْ كُنْيَا يَشَاڢٜىٰمُ دُكَ يَوْ، مُو مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ دَ مَذَوْنَنْ عُرُوشَلِيمَ دَ دُكَنْ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا، وَطَنْدَ سُكٜىٰ كُسَدَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ نٜىٰسَ أَدُكَنْ ڧَسَاشٜىٰنْدَ كَكُواْرٜىٰسُ سَبُواْدَ رَشِنْ أَمِنْثِنْ دَ سُكَيِ مَكَ؞