إِرْمِيَ 22:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 عَمَّا عِدَنْ بَكُيِ بِيَيَّ دَ وَنَّنْ مَغَنَبَ، نَارَنْڟٜىٰ دَ رَيْنَ، وَنَّنْ غِدَنْ سَرْكِے ذَيْذَمَ كُڢَيْ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞› » Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا عِدَنْ بَكُيِ حَكَبَ، بَكُ كُمَ كَسَ كُنّٜىٰ غَرٜىٰنِبَ، بَكُ كُوَ كِيَايٜىٰ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ دَ ڟَرْكِے بَ، كُنْ كُمَ طَوْكِ كَايَ كُنْ شِغَ تَڧُواْڢُواْڢِنْ عُرُوشَلِيمَ أَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ، تُواْ، ذَنْ كُنَّ وَ ڧُواْڢُواْڢِنْ عُرُوشَلِيمَ وُتَا؞ ذَاتَثِنْيٜىٰ غِدَاجٜىٰنْ سَرَاكُنَنْ عُرُوشَلِيمَ، بَ كُوَ ذَاعَ عِيَ عَكَشٜىٰتَبَ؞› »
«عَمَّا كُجِ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا وَدُكَنْ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذَمَ عَڧَسَرْ مَصَرْ؞ نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنَ مَيْغِرْمَ، بَا كُواْ طَيَ دَغَ ثِكِنْ يَهُودَاوَا أَ مَصَرْ دَ ذَيْسَاكٜىٰ عَمْبَتَرْ سُونَنَ؞ بَاوَنْدَ ذَيْ ڢَطَا، ‹نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ رَيْ؞› نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞