إِرْمِيَ 22:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، ‹يِ غَسْكِيَ دَ أَدَلْثِے، كُكُٻُتَرْ دَ وَنْدَ عَكَيِ مَسَ ڨُوثٜىٰ دَغَ كُمَ حَنُّنْ مَاسُ يِمَسَ دَنِّيَ؞ كَدَ كُوُلَڧَنْتَ بَڧُواْ، كُواْ كُثُوثٜىٰشِ، كُواْ مَرَايُ، كُواْ مَاتَرْ دَ مِجِنْتَ يَمُتُ؞ كَدَ كُمَ كُظُبْدَ جِنِنْ مَرَسَ لَيْڢِے أَوَنَّنْ وُرِے؞ Faic an caibideil |
شُوغَبَنِّنْتَ سُنَ يَنْكٜىٰ شَرِيعَ تَثِنْ حَنْثِ؞ ڢِرِسْتُواْثِنْتَ سُنَ كُواْيَرْوَا دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ رِيبَ، أَنَّبَاوَنْتَ سُنَ أَنَّبْثِ دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ كُطِ؞ دُكْدَهَكَ سُنَ ڟَمَّنِ يَهْوٜىٰهْ يَنَ تَرٜىٰدَسُو، سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَهْوٜىٰهْ يَنَ ڟَكِيَرْمُ، بَ مَسِيڢَرْ دَ ذَاتَ ڢَاطُواْ عَكَنْمُ!»
سَعَنً ذَنْ مَڟُواْ كُسَدَكُو دُواْمِنْ إِنْيِ شَرِيعَ؞ نَنْ دَنَنْ ذَنْبَادَ شَيْدَ نَتَبَّتَرْ دَ لَيْڢِنْ مَاسُ سِحِرِ دَ نَمَاسُ ظِنَ دَ نَمَاسُ يِنْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ نَمَاسُ دَنّٜىٰ حَكِّنْ لٜىٰبُرُواْرِ دَ نَمَاسُ ثُوتَرْ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ دَ نَمَرَايُ دَ نَمَاسُ كُواْرَرْ بَاڧِ، وَتُواْ وَطَنْدَ بَاسَجِنْ ڟُواْرُواْنَبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»
«كَيْتُوانْكُ، مَلَمً كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى دَ ڢَرِسِيَاوَا، مُنَاڢُكَيْ! كُكَنْ بَادَ زَكَّرْ كَايَنْ يَجِ نَغَنْيٜىٰ عَمَّا كُنْ ڨَلٜىٰ أَبُبُوَنْ دَ سُكَڢِے مُهِمَّنْثِ عَثِكِنْ دُواْكُواْكِ، وَتُواْ غَسْكِيَ دَ جِنْڧَيْ دَ أَمِنْثِ؞ وَطَنَّنْ نٜىٰ يَا كَمَاتَ كُيِ بَاتَرٜىٰدَ ڨَلٜىٰ سَوْرَنْ بَ؞