إِرْمِيَ 22:24 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا24 «إِنْجِ نِے يَهْوٜىٰهْ، ‹حَڧِيڧَ نَا ضَنْڟٜىٰ دَ رَيْنَ، كُواْ دَاعَثٜىٰ كَيْ سَرْكِے يٜىٰكُواْنِيَ طَنْ يٜىٰهُواْيَكِمْ نَ يَهُودَ، ذُواْبٜىٰنْ هَاتِمِ نٜىٰ عَيَڟَرْ حَنُّنْ دَامَنَ، دُكْدَهَكَ ذَنْظَارٜىٰكَ؞ Faic an caibideil |
سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ يَكَامَ سَرْكِے يٜىٰكُواْنِيَ طَنْ يٜىٰهُواْيَكِمْ نَ يَهُودَ، تَرٜىٰدَ دَتَّاوَنْسَ دَ دُكَنْ مَاسُ سَنَعَرْ حَنُّ دَ مَاسُ عَيْكِنْ ڧَرْڢٜىٰ نَ يَهُودَ؞ يَݣُوشٜىٰسُ دُكَ دَغَ عُرُوشَلِيمَ يَكَيْسُ بَوْتَا عَ بَابِيلَ؞ بَايَنْ وَنَّنْ يَهْوٜىٰهْ يَا نُونَ مِنِ رُعُيَ نَݣُونْدُواْ بِيُ نَٻَوْرٜىٰ وَطَنْدَ عَكَ أَجِيٜىٰ أَغَبَنْ يَهْوٜىٰهْ أَ هَيْكَلِ؞
يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَثٜىٰ، ‹أَ رَانَرْ نَنْ، يَا ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ طَنْ شٜىٰيَلْتِيٜىٰلْ بَاوَنَ، ذَنْ طَوْكٜىٰكَ إِنْسَا كَذَمَ كَمَرْ ذُواْبٜىٰنْ هَاتِمِنَ، كَمَرْ يَدَّ سَرْكِے يَكٜىٰيِنْ أَمْڢَانِ دَ ذُواْبٜىٰنْ هَاتِمِنْ مُلْكِنْسَ، غَمَا نَا ذَاٻٜىٰكَ نَمُسَمَّنْ،› إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا؞»