إِرْمِيَ 22:13 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا13 «كَيْتُوانْ وَنْدَ يَغِنَ غِدَنْسَ تَهَنْيَرْ رَشِنْ أَدَلْثِے، طَكُنَنْسَ نَسَمَ كُمَ تَهَنْيَرْ رَشِنْ غَسْكِيَ، وَنْدَ يَسَا مَڨُوبْثِنْسَ عَيْكِ عَمَّا بَايَ بِيَنْسَ، بَايَ كُمَ بَاشِ حَكِّنْ عَيْكِنْسَ؞ Faic an caibideil |
سَبُواْدَ حَكَ غَ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا غَمٜىٰدَ سَرْكِے يٜىٰهُواْيَكِمْ طَنْ يُواْسِيَا نَ يَهُودَ، «بَذَاسُيِ كُوكَا دُواْمِنْسَبَ سُثٜىٰ، ‹وَيُّواْ طَنْعُوَنْمُ!› ‹وَيُّواْ یَرْعُوَرْمُ!› بَذَاسُيِ كُوكَا دُواْمِنْسَبَ سُثٜىٰ، ‹وَيُّواْ شُوغَبَنْمُ!› ‹وَيُّواْ مَيْغِرْمَ!›
سَعَنً ذَنْ مَڟُواْ كُسَدَكُو دُواْمِنْ إِنْيِ شَرِيعَ؞ نَنْ دَنَنْ ذَنْبَادَ شَيْدَ نَتَبَّتَرْ دَ لَيْڢِنْ مَاسُ سِحِرِ دَ نَمَاسُ ظِنَ دَ نَمَاسُ يِنْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ نَمَاسُ دَنّٜىٰ حَكِّنْ لٜىٰبُرُواْرِ دَ نَمَاسُ ثُوتَرْ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ دَ نَمَرَايُ دَ نَمَاسُ كُواْرَرْ بَاڧِ، وَتُواْ وَطَنْدَ بَاسَجِنْ ڟُواْرُواْنَبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»