إِرْمِيَ 20:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 دُكْ لُواْكَثِنْ دَ ذَنْيِ مَغَنَ، نَكَنْ تَادَ مُرْيَ إِنْيِ مَغَنَ دَ ڧَرْڢِے إِنْثٜىٰ، «تَاشِنْ حَنْكَلِ دَ هَلَّكَرْوَ!» شِيَسَا مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ تَكَٰوُاْ مِنِ ڧَسْڧَنْثِ دَ بَعَ دُكَنْ يِنِ؞ Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا عِدَنْ بَكُيِ حَكَبَ، بَكُ كُمَ كَسَ كُنّٜىٰ غَرٜىٰنِبَ، بَكُ كُوَ كِيَايٜىٰ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ دَ ڟَرْكِے بَ، كُنْ كُمَ طَوْكِ كَايَ كُنْ شِغَ تَڧُواْڢُواْڢِنْ عُرُوشَلِيمَ أَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ، تُواْ، ذَنْ كُنَّ وَ ڧُواْڢُواْڢِنْ عُرُوشَلِيمَ وُتَا؞ ذَاتَثِنْيٜىٰ غِدَاجٜىٰنْ سَرَاكُنَنْ عُرُوشَلِيمَ، بَ كُوَ ذَاعَ عِيَ عَكَشٜىٰتَبَ؞› »