إِرْمِيَ 20:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سَيْ ڢَشُرْ يَسَا عَكَيِ وَ أَنَّبِے إِرْمِيَ دُوكَ، يَكَڢَشِ عَثِكِنْ كَتَكُوانْ رِڧٜىٰ ڧَڢَاڢُ، عَكَسَا شِ عَڧُواْڢَرْ بِلِيَامِنُ تَغِدَنْ يَهْوٜىٰهْ وَدَّ تَكٜىٰ أَوُرِے مَڢِے ڟَيِ؞ Faic an caibideil |
« ‹غَاشِ، يَهْوٜىٰهْ يَا نَطَكَ، كَيْ زَڢَنِيَ، ڢِرِسْتِ أَمَيْمَكُوانْ يٜىٰهُواْيِدَ، دُواْمِنْ كَذَمَ مَيْلُورَدَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ كَنَدَ حَكِّنْ كَامَ كُواْوَنٜىٰ مَهَوْكَثِ مَيْكِرَا كَنْسَ أَنَّبِے، دُواْمِنْ كَكَڢَسُ عَثِكِنْ كَتَكُوانْ رِڧٜىٰ ڧَڢَاڢُ، كَكُمَ سَا سَرْڧَرْ ڧَرْڢٜىٰ أَوُيَنْسَ؞
سَيْ سَرْكِے صَدِڧِيَ يَبَادَ عُمَرْنِ ثٜىٰوَ عَكُلّٜىٰ إِرْمِيَ أَ ڢِيلِ نَغٜىٰڢٜىٰنْ مَاسُ غَادِ؞ عَكَ دِنْغَ بَاشِ دُنْڧُلٜىٰنْ غُرَاسَ دَغَ عُنْغُوَرْ یَنْ تُواْيَ غُرَاسَ كُواْوَثٜىٰ رَانَ، حَرْ لُواْكَثِنْ دَ عَبِنْثِ يَڧَارٜىٰ غَبَاطَيَ دَغَ بِرْنِنْ؞ حَكَ كُوَ عَكَبَرْ إِرْمِيَ عَثِكِنْ كُرْكُكُ أَ ڢِيلِ نَغٜىٰڢٜىٰنْ مَاسُ غَادِ؞
ڧَسَا دُكَ ذَاتَ ذَمَ ڢِيلِ دَغَ غٜىٰبَ ذُوَا رِمُّوانْ عَكُدَنْثِنْ عُرُوشَلِيمَ؞ عَمَّا عُرُوشَلِيمَ ذَاتَ ثِيغَبَدَ كَسَنْثٜىٰوَ عَكَنْ تُدُ عِنْدَ تَكٜىٰ ذَمَنْتَ؞ دَغَ ڧُواْڢَرْ بِلِيَامِنُ ذَاتَ مِيڧٜىٰ ذُوَا ڧُواْڢَرْ ݣُونَ عِنْدَ دَا أَݣَويْ ڧُواْڢَ؞ ذَاتَ كُمَ مِيڧٜىٰ دَغَ حَصُومِيَا تَ هَنَنٜىٰلْ ذُوَا وُرَارٜىٰنْ مَڟٜىٰوَرْ ضُوً إِنَبِے وَطَنْدَ سُكٜىٰ نَسَرْكِے؞