15 لَعَنَنّٜىٰ نٜىٰ مُتُمِنْ دَ يَكَيْ لَابَرِنْ حَيْڢُوَتَ غَ بَابَنَ، وَنْدَ يَسَا بَابَنَ يَيِ مُرْنَ دَ ثٜىٰوَ «أَنْ حَيْڢَ مَكَ طَا!»
دَا وَ ذَيْ عِيَثٜىٰ وَ إِبْرَٰهِيمْ سَارَةُ ذَاتَبَا یَیَ نُواْنُواْ؟ عَمَّا غَاشِ نَحَيْڢَ مَسَ طَا أَڟُوڢَرْسَ!»
«تُنْ كَاڢِنْ إِنْ صِڢَّتَاكَ عَثِكِنْ ثِكِ، نَسَنْكَ، تُنْ كَاڢِنْ أَحَيْڢٜىٰكَ، نَكٜىٰٻٜىٰكَ؞ نَنَطَكَ أَنَّبِے غَ أَلْعُمَّيْ؞»
ذَاكَيِ ڢَضٍ ثِكِ دَ مُرْنَ سُواْسَيْ، مُتَنٜىٰ دَيَوَ كُمَ ذَاسُيِ ڢَضٍ ثِكِ؞