إِرْمِيَ 2:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 بَسُ تَمْبَيِ جُونَبَ ثٜىٰوَ ‹إِنَا نٜىٰ يَهْوٜىٰهْ يَكٜىٰ وَنْدَ يَڢِتَرْ دَمُو دَغَ ڧَسَرْ مَصَرْ؟ إِنَا وَنْدَ يَبِدَمُو أَدَاجِ، عَڧَسَرْ هَمَادَ دَ رَامُكَ، عَبُوسَشِّيَرْ ڧَسَا، ڧَسَرْ بَڧِنْ دُهُ، عَڧَسَرْدَ بَابُ مَيْ رَڟَاوَ كُواْ مَيْ ذَمَ عَثِكِ؟› Faic an caibideil |
مُوسَٰى يَثِيغَبَدَ مَغَنَ ثٜىٰوَ «كُتُنَ يَدَّ مُكَتَاشِ دَغَ بَبَّنْ تُدُنْ هُواْرٜىٰبْ، كَمَرْ يَدَّ يَهْوٜىٰهْ يَعُمَرْثٜىٰمُ، مُكَبِے تَبَبَّنْ دَاجِنَّنْ مَيْ بَنْ ڟُواْرُواْ وَنْدَ كُو دَ كَنْكُ كُكَ غَنِ، يَايِنْ دَمُكٜىٰ أَ حَنْيَرْمُ ذُوَا يَنْكِنْ تُدَّيْ نَ أَمُواْرِيَاوَا؞ سَعَدَّ مُكَ إِسُواْ كَدٜىٰشْ بَرْنٜىٰيَ،
سَيْ جِدْعَوْنَ يَثٜىٰ مَسَ «عَمَّا يَا مَيْغِرْمَ، عِدَنْ يَهْوٜىٰهْ يَنَ تَرٜىٰدَمُو، مٜىٰيَسَا وَطَنَّنْ أَبُبُوَ سُكَ سَامٜىٰمُ؟ إِنَا كُمَ دُكَنْ أَيُّكَنْ بَنْ مَامَاكِنْ دَ يَكٜىٰيِ أَدَا؟ إِنَا أَيُّكَنْ دَ كَاكَنِّنْمُ سُكَ ڢَطَا مَنَ ثٜىٰوَ ‹أَيْ يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ يَڢِتَرْ دَمُو دَغَ ڧَسَرْ مَصَرْ›؟ يَنْذُ يَهْوٜىٰهْ يَيَاشٜىٰمُ، يَبَادَمُو أَ حَنُّنْ مِدِيَنَاوَا!»