إِرْمِيَ 2:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 كٜىٰ إِسْرَٰٓءِيلَ، دَا كِنْيِ رَايُوَرْكِ يَدَّ يَدَاثٜىٰ دَ وَدَّ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ دَ ڟَرْكِے غَرٜىٰنِ، كٜىٰثٜىٰ نُونً ڢَارِ نَغِرْبِنَ؞ دُكْ وَنْدَ يَثِ دَغَ نُونً ڢَارِنَ، يَجَٰوُاْ وَكَنْسَ لَيْڢِے، مَسِيڢَ كُمَ تَڢَاطُواْ مَسَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞» Faic an caibideil |
عَمَّا كُو ڧَبِيلَثٜىٰ وَدَّ اللَّهْ يَذَاٻَا، كُمَ ڧُنْغِيَرْ ڢِرِسْتُواْثِثٜىٰ تَ اللَّهْ بَبَّنْ سَرْكِے، أَلْعُمَّثٜىٰ مَيْ ڟَرْكِے، كُمَ جَمَعَرْ اللَّهْ تَمُسَمَّنْ دُواْمِنْ كُيِ شٜىٰلَرْ مَنْيَنْ أَلْعَمُرَنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ نَوَنْدَ يَكِرَاكُ دَغَ ثِكِنْ دُهُ، كُكَ شِغَ ثِكِنْ حَصْكٜىٰنْسَ نَبَنْ مَامَاكِ؞
وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنٜىٰ وَطَنْدَ بَسُ تَٻَ ڧَظَنْتَرْدَ كَنْسُ تَوُرِنْ ݣُونَ دَ مَاتَا بَ، دُواْمِنْ سُنْيِ ذَمَنْ ڟَبْتَ؞ سُونٜىٰ سُكٜىٰبِنْ طَنْ ضَغُوانْ دُكْ عِنْدَ يَتَڢِے؞ وَطَنَّنْ نٜىٰ أَنْڢَنْشٜىٰسُ دَغَ ثِكِنْ سَوْرَنْ مُتَنٜىٰ، سُونٜىٰ كُمَ كَمَرْ نُونً ڢَارِ نَأَمْڢَانِنْ غُواْنَرْ دَ ذَاعَ مِيڧَ غَ اللَّهْ دَ كُمَ طَنْ ضَغُوانْ؞