إِرْمِيَ 2:27 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا27 غَمَا سُنَثٜىٰ وَ إِتَاثٜىٰ، ‹كَيْنٜىٰ بَابَنَ،› غَ دُوڟٜىٰ كُمَ، ‹كَيْنٜىٰ كَا حَيْڢٜىٰنِ؞› غَا نِے يَهْوٜىٰهْ كُمَ، سُنْ جُويَا مِنِ بَايَ، بَسُ بَانِ ڢُسْكَرْسُبَ؞ عَمَّا عِدَنْ وَهَلَ تَذُواْ مُسُ، سَيْ سُثٜىٰ مِنِ، ‹تَاشِ، كَثٜىٰثٜىٰمُ!› Faic an caibideil |
يَكَٰوُاْ نِے عَثِكِ ثِكِنْ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ أَوُرِنْ، عَبَاكِنْ ڧُواْڢَرْ شِغَ هَيْكَلِنْ يَهْوٜىٰهْ أَڟَكَانِنْ ذَوْرٜىٰ دَ بَغَدٜىٰ، نَغَ مُتُمْ عَشِرِنْ دَ بِيَرْ؞ سُكَ جُويَا وَ هَيْكَلِنْ يَهْوٜىٰهْ بَايَ، ڢُسْكُواْكِنْسُ سُنَ ڢُسْكَنْتَرْ غَبَسْ، سُنْ سُنْكُيَ حَرْ ڧَسَا سُنَيِ وَرَانَ سُجَّدَ؞
«يَا عُبَنْغِجِ، كَيْ مَيْ أَدَلْثِنٜىٰ، عَمَّا مُو سَيْ كُنْيَا؞ وَنَّنْ كُنْيَا يَشَاڢٜىٰمُ دُكَ يَوْ، مُو مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ دَ مَذَوْنَنْ عُرُوشَلِيمَ دَ دُكَنْ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا، وَطَنْدَ سُكٜىٰ كُسَدَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ نٜىٰسَ أَدُكَنْ ڧَسَاشٜىٰنْدَ كَكُواْرٜىٰسُ سَبُواْدَ رَشِنْ أَمِنْثِنْ دَ سُكَيِ مَكَ؞
مُتَنٜىٰنَ سُنَ نٜىٰمَنْ سَنِ دَغَ وُرِنْ غُنْكِنْ كَتَكُواْ يَڢَطَا مُسُ أَبِنْدَ ذَاسُيِ! سُنَ ڟَمَّنِ غُنْكِنْ سَنْدَا ذَيْ ڢَطَا مُسُ أَبُبُوَ مَاسُ ذُوَا! حَلِنْ كَارُوَنْثِ يَرُوطٜىٰسُ، سُنْ بَرْ اللَّهْ نْسُ سُكَ مِيڧَ كَنْسُ غَ بِنْ أَلُّواْلِ كَمَرْ مَثٜىٰنْ دَتَبَرْ مِجِنْتَ تَذَمَ كَارُوَ؞